Leren door te doen, Nanet Hazenbosch

Sinds 2020 zet ik mij samen met Crissy Fila (en vele, vele anderen!) in voor een gelijkwaardige provincie waar iedereen gezien en gehoord wordt. We serveren met intersectioneel feministisch platform Aangenaam feminisme met een Limburgse saus! 

We zijn ervan overtuigd dat verandering bij jezelf begint. Daarom delen wij persoonlijke verhalen en informatie om te laten zien waarom feminisme in Limburg broodnodig is. We kijken kritisch naar de maatschappij en onszelf en gaan het gesprek hierover aan. Er is namelijk best wel wat moed nodig om je uit te spreken en kwetsbaar op te stellen. Zo zit je daarom ineens aan tafel bij de lokale omroep om te praten over onveiligheid op straat, schrijf je over je eigen ervaring met straatintimidatie of seksueel grensoverschrijdend gedrag en gaan we met ‘Aangenaam, de podcast’ in gesprek met inspirerende personen die een verhaal te vertellen hebben.

Zoals de aflevering met Floor Noten, die preventie-informatielessen geeft over sexting, shaming en gezond digitaal welzijn aan zowel leerlingen, docenten als ouders en verzorgers op scholen in regio Limburg. 
Met Aangenaam willen we iedereen in de regio kennis laten maken met intersectioneel feminisme en het gesprek aangaan met elkaar en anderen, om zo kennis, ideeën en ervaringen uit te wisselen op een toegankelijke en aangename manier. We laten daarbij een ander geluid horen. We vertalen internationale, landelijke en randstedelijke thema’s en actualiteiten naar een provinciaal niveau met onze Instagram, podcast en Substack. Omdat we geloven dat er een andere benadering nodig is, en dat een gesprek meer oplevert dan een discussie waar het recht van de sterkste geldt. 

Bij Aangenaam leren we door te doen. We zijn continue in ontwikkeling en weten dat we fouten (gaan) maken. Dat mag, en daar maken we ruimte voor. Maar we proberen de wereld voornamelijk met vragen en oprechte nieuwsgierigheid tegemoet te treden. Zo zijn we momenteel bezig met een crowdfunding om een mural van de Venlose kunstenaar Giselle Kuster te realiseren. Want hoe kan het dat van alle kunstwerken in gemeente Venlo ruim 82% is gemaakt door kunstenaars die man zijn, 13% door kunstenaars die vrouw zijn waarbij de resterende 5% onbekend of collectief werk is. De collectieven bestonden ook grotendeels uit mannen. In ruim zestig jaar tijd kreeg welgeteld één vrouwelijke Venlose kunstenaar de kans om blijvend werk in de openbare ruimte te realiseren. Daar hebben wij onze vraagtekens bij en daarom vragen wij de Venlonaar: ‘dich wils toch auk unne groeëtere?’. En werken we momenteel aan een vervolg in het gesprek over waarom we nog stééds geen inclusieve vastelaovend vieren, met een vrouwelijke prins. Want wij willen vastelaovend samen vieren! 

Het gesprek voeren en het taboe doorbreken kan op vele manieren, en het is fijn dat dat kan in Limburg. Of dat we daar in ieder geval ruimte voor maken, samen met alle andere initiatieven, collectieven en organisaties zoals SharePower. 

Ik ben tevreden met dit artikel!