Zolang je de baby geen flesjes chocomel geeft, komt het allemaal wel goed

Ik werd immers meer dan eens hierover om advies gevraagd door vriendinnen die al kinderen hadden. Daarnaast was ik al jarenlang trotse tante, heb ik een jaar lang in een kindertehuis gewerkt en vanaf mijn twaalfde paste ik regelmatig op kleine kinderen op. Inmiddels ben ik erachter dat je de wervelwind die op je af komt, met name in de eerste maanden van het moederschap, simpelweg moet ervaren wil je weten wat de daadwerkelijke impact ervan is. Voor een hoop mensen zal dat negatief klinken, alsof ik spijt zou hebben van het moederschap. Wees gerust, absoluut niet! Betekent dit dat het moederschap 24/7 leuk is? Nee, zeker ook niet. Maar dierbaar, liefdevol en bijzonder mooi, kan goed samengaan met onzekerheid, stress en het kan op zijn tijd ook heftig zijn.

Zwangerschap

In mooie zwangerschapskleren trots rondlopen met je bolle buik en tijdens je verlof gezellig koffies drinken met vriendinnen. Als vriendinnen, die al moeder zijn, je ook nog eens ‘geniet van je verlof’ wensen, wordt dit plaatje nogmaals bevestigd. Wanneer ik met vriendinnen praat die net zwanger zijn of hopen gauw zwanger te worden, delen zij allen ongeveer dit idee over de zwangerschap. Maar, als ik de moeders in mijn omgeving hier achteraf naar vraag, is er slechts een enkeling die de zwangerschap daadwerkelijk zo ervaren heeft. Terwijl we allemaal de social media waardige foto’s hebben, waarbij we trots naar onze buik kijken, en deze veelal ook delen. Natuurlijk is het bijzonder en kan je genieten van het getrappel van het kleintje in je buik, maar daarnaast is de fysieke impact op het lichaam bij de meeste vrouwen niet mals en daar mogen we best eerlijk over zijn.

Kraamtijd

Dan is het kleine hummeltje er eindelijk, en dan? Dan steekt de wervelwind pas echt op. Ik weet nog dat de kraamzorg tijdens mijn zwangerschap langs kwam voor uitleg en controle. Ze zouden in ieder geval iedere dag de wc en de badkamer schoonmaken, zo werd mij uitgelegd. Wat een westerse (en overdreven) luxe dacht ik nog. Tja, zo’n luxe blijkt dat echter niet te zijn, eerder simpelweg hoog nodig. Ook hier blijkt tijdens een rondvraag in mijn omgeving dat de moeders de noodzaak alleen maar kunnen beamen en dat de (nog) niet moeders hier verbaasd van opkijken.

Na de geboorte van mijn zoon stelde ik mezelf al gauw de vraag ‘Hoe ga ik dit in hemelsnaam ooit gecombineerd krijgen met mijn baan?’. Gelukkig kwam er vlak voor het einde van mijn zwangerschapsverlof alsnog een werkbaar ritme. Want ook met gebroken nachten, blijkt een ritme mogelijk te zijn.

Moedermaffia

Wat ik misschien nog wel het meeste onderschat heb, zijn de eindeloze meningen, oordelen en goed bedoelde tips van anderen, in mijn omgeving en online. Dit begint al zodra je zwanger bent. Wat je wel of niet mag eten, drinken of doen. Zodra de kleine eenmaal geboren is gaat het helemaal los. Van borstvoeding tot waar en hoe je baby slaapt. Over ieder detail zijn er talloze meningen die men niet onder stoelen of banken steekt. Daar bovenop nog een hoeveelheid hormonen en onzekerheid over al het nieuwe wat over je heen komt, maakt het lang niet altijd makkelijk. Ik ben mijn verloskundige dan ook nog steeds eeuwig dankbaar voor de opmerking “Joh, zolang je hem geen flessen chocomel geeft, komt het allemaal wel goed”. Die nuchterheid was een verademing in de behoorlijke hectische en regelmatig onzekere kraamtijd, en was precies wat ik nodig had.

Van voornemen tot realiteit

Dit alles vertel ik als inmiddels trotse moeder van een 2-jarige peuter. Ik ben nu van mening ben dat, hoewel iedereen het moederschap op haar eigen manier invult: het is goed zolang het met liefde gebeurt. Deze mening deelde ik niet altijd voordat ik moeder werd. Ik had zeker zo mijn mening over schermtijd, consequentheid, spenen, voeding, veiligheid en nog veel meer. In de praktijk blijkt, dat mijn oude ik (van vóór het moeder zijn) over mijn nieuwe ik negatief zou oordelen. Nu weet ik dat de praktijk heel anders uitpakt. Daarnaast kan je niet weten hoe het karakter van je kind gaat zijn, waar hij of zij baat bij gaat hebben.

Zo kan, wat jij misschien van te voren bedacht had, niet zijn wat jouw kind van jou nodig heeft. Een hoop kan je simpelweg niet op voorhand weten, dat hoeft ook niet. Wel zou het goed zijn als we het ouderschap niet alleen maar idealiseren alsof het louter rozengeur en maneschijn is. Een portie realiteitszin, vooral op social media, zou helpen en een hoop moeders (en vaders!) niet het idee geven dat zij de enigen zijn die het af en toe ook best pittig vinden. Iedereen doet het anders en dat is goed. Laten we gewoon genieten van onze kinderen, met ze lachen, met ze knuffelen en ze af & toe achter het behang kunnen plakken.

Gouden tip: Leven en laten leven. Ongevraagd feedback geven aan jonge ouders doet, hoe goed die ook is bedoeld, meestal eerder kwaad dan goed.

Do’s: Vertrouw op jezelf en gun jezelf de tijd om te wennen aan het moederschap.

Don’t: Vergelijken met anderen. Jij bent uniek en je kind is uniek, dus er is geen in beton gegoten handleiding over wat het beste is voor iedereen.