Chahinda Ghossein: Zwangerschap of bevalling is niet altijd een roze wolk

Vrouwen met zwangerschapsvergiftiging
In 1990 is Chahinda, zij was toen vier jaar, met haar ouders en zusje gevlucht vanuit Libanon naar Nederland. Het gezin streek neer in Roermond en heeft hier een succesvol bestaan opgebouwd. Na de middelbare school lonkte voor de jonge moslima de studie Geneeskunde in Maastricht. “Ik wilde heel graag gynaecoloog worden. Tijdens mijn studie ben ik onderzoek gaan doen naar hart- en vaatproblemen bij vrouwen die zwangerschapsvergiftiging hebben gehad. Dit raakt zowel gynaecologie als cardiologie.”

Grip kwijt
Tijdens het promotieonderzoek raakte Chahinda zwanger van dochter Rachelle. Al snel werd duidelijk dat ze niet goed groeide en dat haar hart vaker een lagere hartslag vertoonde. Met 34 weken werd de bevalling ingeleid en kwam het meisje met een keizersnede ter wereld. Ze bleek later Trisomie 13 te hebben, een ernstige chromosoomafwijking, waardoor ze helaas 11 dagen later overleed. “Ontzettend heftig… Ik had het gevoel dat ik de grip op mijn leven kwijtraakte, waardoor ik me volledig op mijn werk stortte. Want daar had ik wél grip op. Maar toen ik aan de opleiding tot gynaecoloog begon, kwam ik mezelf tegen. Iedere dag kwam ik huilend thuis. Bij elke bevalling schoot mijn hartslag omhoog. Voor de allereerste keer werd in ongelukkig van mijn werk.”

Cardiologie is wat ik wil
Na drie maanden innerlijk worstelen is de van oorsprong Libanese gestopt met werken. Ze viel in een gat. Want wat als het geen gynaecologie wordt wat ze altijd zo graag wilde en waarvoor zo hard gewerkt had, wat dan? De zoektocht begon opnieuw. “Gelukkig kon ik terug naar mijn onderzoeksplek, nu als postdoc (post-doctoral researcher) en dacht: waarom vind ik dit onderzoek zo leuk? Ik ben toen gaan snuffelen bij cardiologie en ontdekte: dit is wat ik eigenlijk wil. Het overlijden van ons dochtertje heeft naast veel verdriet dus gelukkig ook iets goeds gebracht.”

Queen of Hearts
De in België wonende Chahinda bleef hard aan haar onderzoek werken. Ze was op zoek naar antwoorden. Er was nog veel te weinig bekend over zwangerschapscomplicaties. Ook bij haar vakbroeders. “Alhoewel mijn klinische ambities naar cardiologie gingen, was het onderzoek nog steeds ook voor ongeveer de helft gericht op gynaecologie. We zijn nu bij het Maastricht Universitair Medisch Centrum (MUMC+) met een team het Queen of Hearts onderzoek gestart. We hebben al veel vragen weten te beantwoorden. Op lichamelijk vlak.”

Zo min mogelijk voelen
In de tussentijd werkte de inmiddels 34-jarige cardioloog in opleiding aan zichzelf, onbewust. Lotgenoten of psychologen waren niet aan haar besteed. Dat maakte haar vaak eenzaam in haar verdriet. Ze had veel last van haar concentratie en nog wel eens. Ook emotioneel ging het niet lekker. “Ik wilde zo min mogelijk voelen. En sloot me af voor de lieve en goedbedoelende mensen om me heen. Achteraf heel pijnlijk, maar het was mijn eigen keuze. En ik kon toen niet anders om te overleven. Dit kan en moet veranderen. Daarom ben ik binnen mijn onderzoekslijn een aanvullend onderzoek gestart naar wat een gecompliceerde zwangerschap met je doet, met je als vrouw, als persoon.” Tijdens een benefietavond van de Queen of Hearts raakte Chahinda in gesprek met een aantal succesvolle vrouwen. Zij vertelden dat ook zij een gecompliceerde zwangerschap achter de rug hadden. Ze hadden het altijd voor zich gehouden op hun werk. Bang dat het consequenties had voor hun carrière. Nu waren ze op een punt beland dat ze het wereldkundig wilden maken. Ze wilden niet langer erover zwijgen. Het moest bekend worden wat het met hen gedaan had.

In the open
Inmiddels is er een indrukwekkend netwerk van prachtige vrouwen ontstaan die allemaal complicaties hebben ervaren bij de zwangerschap of bevalling. Het mag in the open. Ook als je succesvol, ambitieus en sterk bent, mag je je toch kwetsbaar opstellen?! Natuurlijk, maar dat kan alleen in een omgeving die veilig genoeg is en het normaal is om erover te vertellen. Zwangerschappen en bevallingen worden meestal geromantiseerd. Het is een en al roze wolk, lijkt het. Maar heel veel vrouwen ervaren een bevalling helemaal niet als ‘de mooiste dag van hun leven’. Ze durven het niet toe te geven, maar dat zou wel moeten kunnen. “We willen naast medische resultaten boeken, ook dit taboe doorbreken. Volgens mij zijn we nu met een aantal vrouwen bij elkaar waarbij je niet meer om hun succes heen kunt. We hoefden er trouwens niet veel moeite voor te doen om ze bij elkaar te brengen. Ze meldden zichzelf bij ons. Vanuit het hele land. En veel vrouwen met een behoorlijk hoge functie. Dit gaf ons nog meer motivatie om het bespreekbaar te maken. En hiermee willen we de jongere generatie motiveren en inspireren. Je staat er niet alleen in. Bijt je er doorheen, want er is licht aan het einde van de tunnel. Wij – Eva Jinek, Janou Boosten-Lamkin, Trang van den Boogaart-Dinh, Annick Teeuwen, ikzelf en nog veel meer vrouwen – zijn er goed doorheen gekomen (dat is ook te lezen in het boek Queen of Hearts dat eind september 2020 in de winkels ligt), dus bij jou komt het ook goed.”

Niets staat carrière meer in de weg
Op de vraag hoe Chahinda het leven over 10 jaar ziet, is ze heel stellig. “Over 10 jaar is het heel normaal om over negatieve ervaringen bij je zwangerschap te spreken. Vrouwen hoeven dan niet meer bang te zijn dat een zwangerschap en eventuele bijkomstige complicaties of het moederschap hun carrière in de weg staat. Ze kunnen dan heel open zijn over wat ze willen en nodig hebben. Vanuit de medische hoek moeten we terugkijken op 2020 en dan denken: was er toen nog echt geen structurele follow-up na een gecompliceerde zwangerschap?”

Mensen behoeden voor ziekte
Daarnaast wil de bijna cardioloog de lijn die ze heeft ingezet verder uitbouwen. Ze wil onderzoek doen naar alle facetten van zwangerschapscomplicaties vanuit Positieve Gezondheid. “Ik geloof niet in het behandelen van een orgaan binnen een mens, maar in de verbanden tussen verschillende organen. Je behandelt een mens, niet alleen het hart. Het hart heeft ook connecties met het brein, met de nieren en met het zijn. En in het verlengde hiervan vind ik het ook belangrijk dat we als artsen moeten proberen mensen te behoeden voor ziekte. Niet wachten totdat iemand ziek is, maar kijken naar de risicofactoren en hem of haar dan wijzen op de gevaren. En samen kijken hoe we kunnen voorkomen dat de persoon in een later stadium ziek wordt.”

Ultiem geluk
Chahinda heeft al zoveel meegemaakt en ook al veel bereikt. Het mooie is dat zij haar ultieme geluk nog altijd vindt in een dagelijks momentje thuis: “Het klinkt misschien zoetsappig, maar met mijn man Karim, ons zoontje Mazen van 6 en ons 4-jarig dochtertje Saja op de bank gezellig tegen elkaar aanliggen en naar Transformers of Peppa Pig kijken, dat maakt mij heel gelukkig.”

Artikel geschreven door Sylvia Beugelsdijk