Carla Verweerden uit Weert vervangt tot 15 november het zwangerschapsverlof van directeur Annick Teeuwen van SharePower. Wie is Carla? Waar staat zij voor? Hoe ziet zij de wereld? Dit en nog meer passeerde de revue tijdens het interview.
Geschreven door Sylvia Beugelsdijk
Functies met maatschappelijke impact
Na het werken bij een paar reclamebureaus – Carla heeft marketing gestudeerd – kwamen de functies met wat meer maatschappelijke impact om de hoek. Ze merkt sowieso dat in de loop van haar carrière het marketingaspect wel nog een rol speelt, maar niet meer het belangrijkst is. “Ik realiseerde me op een gegeven moment dat ik graag bij een organisatie wilde werken die ook maatschappelijk een rol speel. In mijn latere functies heb ik dat aspect bij al mijn werkgevers teruggezien. Zoals een uitgever van dagbladen en werken bij NS. Iedereen heeft een mening over deze bedrijven en producten. En ik kan me er dus ook van alles bij voorstellen. Dat vind ik ontzettend leuk. Het voegt echt wat toe. Naast mijn betaalde werk heb ik altijd veel vrijwilligerswerk gedaan en in besturen gezeten. Ik vind dat mooi. Dan kun je iets terug doen voor de maatschappij.”
Funding, exposure en bekendheid
En nu dus SharePower. Terug op het ‘oude’ nest. Want Carla was een aantal jaar geleden voorzitter van het bestuur van toen nog FAM! Netwerk. “De organisatie kende me al en heeft me benaderd om Annick te vervangen. Ik neem haar functie en taken waar, maar ga ook kijken of er meer externe financieringsmogelijkheden zijn. Samen met Linda Frints, die een financiële achtergrond heeft en lid is van het bestuur. Ik verwacht dat er zeker mogelijkheden zijn om naast de subsidie van de Provincie Limburg andere, langdurigere geldstromen aan te boren. Daarnaast ga ik samen met Heidy onderzoeken wat we aan exposure en bekendheid kunnen doen.”
Meer voor zichzelf opkomen
De inwoonster van Weert vindt het triest dat het nog nodig is dat SharePower bestaat. Tegelijkertijd realiseert ze zich dat vrouwen pas in 1956 handelingsbevoegdheid hebben gekregen. In dat perspectief valt het mee. “Ik kan het me gewoon niet voorstellen, want ik ben in 1960 geboren. Mijn moeder kon tot 4 jaar daarvoor zelf geen financiële transacties aangaan. Ongelooflijk. Mijn werkgever heeft tot mijn 30e levensjaar geen pensioenpremie voor mij hoeven te betalen. De redenatie was: ben je ouder dan 30 jaar, dan zul je wel een ‘oude vrijster’ blijven en moet je voor je eigen pensioen gaan zorgen. Maar de meeste vrouwen hebben voor die tijd een man aan de haak geslagen en dan heb je geen pensioen nodig. Als je het zo bekijkt, zijn we al van ver gekomen. Maar natuurlijk nog lang niet ver genoeg.” Carla kwam op veel plekken en in veel lagen van grote organisaties vrouwen tegen die veelal tegen situaties aanliepen. De maatstaf van mannen is de enige maatstaf en daar wordt succes aan afgemeten. Daardoor haken vrouwen af. En komen niet op hogere posities. “Als ik dit dan hoor en zie, vind ik ook wel dat vrouwen dit soort dingen niet zomaar moeten laten gebeuren. Ze moeten meer voor zichzelf opkomen.”
Denk als een man
Een coach vertelde Carla ooit dat ze meer moest denken als een man. “Als ik een opmerking maakte als ik weet niet of ik dat kan. Dan zei hij: Denk als een man. Wat zijn je successen? Mwah… zijn dat wel mijn successen? En weer: Denk als een man. Dat heeft mij wel geholpen en doen inzien dat je stelliger en minder bescheiden kunt zijn. Ik wil gewoon aangesproken worden op mijn kennis en kunde maar dan moet je je eigen bijdrage ook niet kleiner maken dan die is. Mannen – en vast ook wel een handjevol vrouwen – vinden carrière maken nu eenmaal belangrijk en nemen misschien een aantal andere zaken voor lief. Maar ik moet me ergens goed bij voelen. En ik wil het idee hebben dat ik iets kan bijdragen. Dat vind ik fijn.”
Ingeslepen gewoontes en gedragingen
Over het algemeen hebben vrouwen nauwelijks meer achterstand in de Nederlandse wet. Voor de wet krijgen mannen en vrouwen gelijk betaald. Of ze echt hetzelfde salaris krijgen, is een ander verhaal. Daarvoor zijn vaak mannen verantwoordelijk, want die zitten nog vrijwel overal aan het stuur. In onze cultuur is het ook niet gebruikelijk om naar het salaris van je collega te vragen. De verschillen die er zijn hebben veel te maken met ingeslepen gewoontes en gedragingen. En wat ook heel belangrijk is: vrouwen nemen elkaar eerder de maat, zodra je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt. Dat doen mannen minder. Dat is voor mij het interessante van SharePower. Niet per se wettelijke verandering in gang zetten, maar juist aan de slag gaan met bewustwording van vrouwen. Wat ze kunnen. Wat ze willen. En ze de ogen te laten openen voor de wereld die aan hun voeten ligt.”