Ik heb gekozen voor de dingen die me gelukkig maken

Haar burn-out was een heftige ervaring, maar uiteindelijk was het een geluk bij een ongeluk. Jolanda Crommentuijn (52) gooide het werkroer om en behaalt binnenkort de diploma’s Verzorgende IG en Maatschappelijke Zorg. “Ik haal nu voldoening uit mijn werk. Het voelt fijn als ik de dag van dementerende mensen een beetje beter of mooier kan maken. Daar doe ik het voor.” Ook op persoonlijk vlak heeft de burn-out haar dingen doen inzien. Dat resulteerde naast een werkswitch ook in een drastisch besluit in haar privéleven. 

Geschreven door Sylvia Beugelsdijk

Je doet het nooit goed
Jarenlang werkte Jolanda in de detailhandel als verkoopmedewerker. Eerst bij GAMMA, daarna bij Xenos. En de laatste tijd bij Casa. “Ik ben door de jaren heen steeds meer uren gaan werken en heb me uiteindelijk opgewerkt tot leidinggevende. Dat leek me wel iets. Je hebt net wat meer te vertellen, meer verantwoordelijkheid. Het was een tijdje leuk en uitdagend. Maar eerlijk gezegd heb ik het nooit écht ervaren als een fijne baan. Mijn collega’s waren niet meer zo open en gingen me nét iets anders behandelen. En je zit altijd tussen 2 ‘vuren’ in: directie en medewerkers. Dat geeft naar beide kanten toe spanningen. Je doet het namelijk nooit goed. Daarnaast moest ik ook twee keer de baan van de bedrijfsleider ‘erbij’ doen. Wat heel veel stress opleverde. Samen heeft dit geleid tot mijn burn-out. Ik heb eerlijk gezegd wel eens gedacht: was ik maar verkoopmedewerker gebleven.” 

Een sprong in het diepe
In de tijd dat ze ziek thuis was en tijdens Jolanda’s re-integratie bleef de vraag wil ik nog wel terug in de retail in haar hoofd rondspoken. “En eigenlijk wist ik het antwoord al lang. Nee dus. Ik ga niet meer terug. Maar wat dan? Waar word ik wél blij van? Van alles kruiste mijn pad. Opticien. Audicien. Een andere winkel. De zorg bleef op een of andere manier aan me ‘trekken’. Via mijn schoonzusje kon ik meelopen. Dat beviel me wel. Maar ja, Jolanda, dan moet je weer gaan studeren? Wil ik dat? Heb ik dat ervoor over? Want leren op latere leeftijd is natuurlijk best pittig. Maar ik wist: er is geen weg terug, dus ik zal iets anders moeten gaan doen. Of ik 100% weet of dit het is: nee. Maar we zien wel. Ik volg mijn hart en ga ervoor.” Ze is nu bezig aan de laatste loodjes van de opleiding Verzorgende IG/Maatschappelijke Zorg bij Zuyderland.

Veel betekenen voor mensen
Op de vraag of Jolanda niet liever 30 jaar geleden had gekozen voor de zorg, zegt ze: “Toen ik begin 20 was, trok de zorg me absoluut niet. Nu past het juist heel goed bij mij. Dat had ik nooit gedacht. Ik kan in deze baan veel meer betekenen voor mensen. En daar gaat het mij om. Als ik dan die glimlach zie van iemand, dan is dat voldoende. Die waardering is onbetaalbaar. Ik heb dit eerder in mijn andere banen nooit zo ervaren. Zo’n goed gevoel, zo’n voldoening overhouden van een dag werken. Het is jammer dat de zorg niet eerder op mijn pad kwam.”

Kans om echt gelukkig te worden
De burn-out heeft Jolanda de nodige levenslessen gegeven. Zij bewaakt nu meer haar grenzen. “Ik ga mezelf niet meer overbelasten. Klaar is klaar. Natuurlijk kan ik best een keer iets langer blijven, maar dat moet niet structureel zo zijn.” Een van de andere lessen die zij leerde was: kies voor de dingen die je gelukkig maken. In werk, maar ook in een relatie. “Mijn man en ik hebben een tijd geleden – in goed overleg en zonder ruzie – besloten uit elkaar te gaan. De koek was op. Je kunt dan wel bij elkaar blijven, maar wat schieten we er beiden mee op? Nu hebben we allebei weer kans om echt gelukkig te worden.”

Ik ben tevreden met dit artikel!