"Mijn moeder spreek ik niet zo vaak"

Mensen hebben vaak persoonlijke redenen om de politiek in te gaan; en ook om die weer te verlaten. Die van Lynn Rulkens komen recht uit het hart. En haar mooie voorstel baant de weg voor andere ouders met jonge kinderen. De 40-jarige Lynn Rulkens is in Brachterbeek ‘opgetrokken uit de Midden-Limburgse klei’ en via Roggel en Maastricht naar Roermond getrokken. Na haar studie koos ze in 2007 voor een rondreis door Marokko. Daar trof ze de liefde van haar leven. Haar Noreddine kwam in 2010 naar Nederland. 

Met de neus op de feiten
Vanaf toen merkte Lynn hoezeer het uitmaakt waar je wieg heeft gestaan voor de mate waarin je kunt meedoen in onze samenleving. Het kostte haar man bijvoorbeeld veel moeite om een bankrekening te openen en hij kreeg te maken met discriminerende vragen. Lynn vond dat het eerlijker moest en vroeg zich af hoe politieke partijen daartegenover stonden.

Een warm bad
Bij Lynn thuis zeiden ze altijd: ‘Als je ergens iets van vindt en je kunt er iets aan veranderen, dan moet je dat ook doen.’ Noreddine was pas in Nederland, toen Lynn al lid werd van de PvdA. “En eigenlijk heb ik de PvdA vanaf dat moment altijd als een warm bad ervaren. Met fijne mensen. Waar goede discussies werden gevoerd. Ik merkte dat de hele maatschappij er vertegenwoordigd was: zoals jong, oud, mensen met een migrantenachtergrond of autochtoon Nederlands, arm en rijk.” De samenleving die Lynn voor ogen heeft. 

Actie
Vanaf het begin was ze actief lid en later sloot ze zich aan bij het bestuur. “Wij gingen van drie zetels in 2014 terug naar nul in 2018. Dat was een grote teleurstelling.” Zij heeft zich toen met een aantal mensen ingezet om zaken op een andere manier aan te pakken. En ze werd voorzitter van de PvdA afdeling Roermond-Roerdalen. “Wij hebben veel ledenactiviteiten georganiseerd en dachten na over welke maatschappelijke organisaties relevant waren. Wij zijn gewoon heel erg zichtbaar geweest, iets waarvan wij vonden dat het daarvoor onvoldoende gebeurde.” Lynn heeft altijd aangegeven dat ze vier jaar voorzitter wilde zijn, maar dat ze daarna de raad in wilde.

Tijd zelf indelen
Zij ging de campagne voor de verkiezingen van 2022 vol vuur in (de PvdA behaalde 2 zetels, red.). “Ik heb de kar met enthousiasme en plezier getrokken.” Veel van haar onbezoldigde vrije tijd heeft ze aan de partij besteed. Omdat de PvdA niet in de raad zat, konden Lynn en haar mensen hun tijd zelf indelen. “Wij begonnen vaak ’s avonds nadat de kinderen in bed lagen, rond een uur of acht, meestal bij mij, omdat ik dan geen oppas hoefde te regelen. Mijn man werkt namelijk in Marokko en is meestal drie weken hier en dan weer drie weken daar.”

Oppas nam veel taken over
In 2022 veranderde het allemaal. “Het was voor mij een welkome verrassing dat ik na vier jaar een raadsvergoeding kreeg.” Als fractievoorzitter ontving ze € 1.500,- per maand. Ze kon toen minder voor haar baas gaan werken. Maar alles van de partij vond in de avonduren plaats, vanaf een uur of zes. “Ik moest me haasten om van mijn werk thuis te komen, de kinderen van de BSO te halen, iets in de magnetron op te warmen en daarna moest ik weer de deur uit.” Dus gingen die taken langzaamaan naar de oppas. Want naast de 10 raadsvergaderingen per jaar, waren er vele andere werkzaamheden, zoals informatieavonden, coalitie- en fractieoverleggen, het zoeken naar een nieuwe burgemeester en samenstellen van een vertrouwenscommissie. “Ik was drie tot vier avonden per week op het gemeentehuis.”

De realiteit
Toen haar zesjarige zoontje Moussa zei: ‘Mama, ik háát de PvdA’, en haar twee jaar oudere dochter Kenza op de BSO aangaf ‘Mijn moeder spreek ik niet zo vaak’, was voor Lynn de maat vol. Ondanks haar geweldige motivatie en de toegevoegde waarde die ze ervoer in de raad en coalitie, voerde deze werkelijkheid de boventoon. “Mijn kinderen kan ik maar één keer op een goede manier opvoeden en in de raad kan ik over 7 of 11 jaar ook nog.” 

Onwenselijke situatie
Zij heeft zich een hele tijd afgevraagd of zaken niet anders konden, maar het was niet haalbaar. Lynn was ongeveer de enige die het ouderschap met jonge kinderen probeerde te combineren met een baan en het raadswerk. 90% is ofwel jonger dan 35, ofwel ouder dan 55 jaar. “Ik vind dat echt een onwenselijke situatie omdat je zo het perspectief van jonge ouders mist. Veel besluiten van de gemeenteraad raken juist die groep mensen, zoals die over jeugd- en jongerenbeleid, onderwijs of (on)veilige situaties op straat.” Het eerlijke antwoord van de twee mannelijke wethouders  met jonge kinderen op de vraag hoe zij dit regelen: ‘Mijn vrouw is thuis bij de kinderen.’ Lynn: “Ik baal ontzettend, want ik heb vaak gepleit voor een ander geluid dan dat van de witte, oude mannen, en nu ben ik degene die moet stoppen.”

Een andere manier van werken
De raadsvergoeding zorgt ervoor dat je parttime kunt gaan werken en daar liggen volgens Lynn ook de kansen: “Ik denk dat er een simpele oplossing bestaat, namelijk dat je overdag gaat vergaderen. Zoals ze dat bij de Provinciale Staten of in de gemeenteraad van Utrecht doen.” Wethouder Marianne Smitsmans vond het een fantastisch idee en vroeg haar om er een motie over in te dienen. Lynn had helaas niet meer de tijd daarop te wachten. Duidelijk is de roep om haar idee alsnog in de praktijk te brengen. Dat zou een geweldig ‘afscheidscadeau’ zijn voor deze gedreven en enthousiaste politica.

Ik ben tevreden met dit artikel!