Karin Reichrath: Altijd tijd voor een volgende stap

Geschreven door Sylvia Beugelsdijk

De Sittardse maakt ’s morgens het ontbijt klaar voor haar B&B-gasten, een uurtje later begint ze aan een paar behandelingen in haar praktijk en aan het einde van de middag geeft ze communicatieadvies. En ‘s avonds? Ploft ze dan op de bank? Het liefst wel, moet ze eerlijk toegeven, maar zichzelf blijven ontwikkelen in haar vakgebied is voor haar een must. Ze stopt dus gewoon nog ‘even’ haar neus in de Chinese geneeskundeboeken.

Hoe Karin dit allemaal doet? Ik kan alvast verklappen: dat lukt alleen met heel veel humor, een schat van een partner en een grote portie lef.

‘Dat kan ik ook’
63 jaar geleden komt Karin op de wereld in een Sittards horecagezin. Met haar atheneumdiploma op zak, gaat ze bij Schoevers de secretaresseopleiding volgen. Niet dat daar per se haar ambities liggen, maar omdat ze eigenlijk geen idee heeft wat ze wil. “Ik heb na deze opleiding – die nooit weg is, want ik kan nog altijd heel snel typen – vooral bij bouw(gerelateerde) bedrijven gewerkt. Op secretarieel gebied werd ik dan aangenomen, maar gaandeweg deed ik veel meer. Ik ben een aanpakker en mijn motto is bij alles: ‘dat kan ik ook’.”

Rupsje-nooit-genoeg
Bij haar laatste werkgever mag ze de functie van managementassistent zelf invullen. Dat is Karin op het lijf geschreven. “Als een soort rupsje-nooit-genoeg pakte ik alles aan en volgde uiteraard ook een cursus of opleiding in verschillende vakgebieden. Ik was helemaal in mijn element. De directeur ging mij als sparringpartner zien en niet veel later zat ik in het managementteam. En zoals dat wel vaker gaat – als je lang op een plek werkt – voel je je een beetje bij het meubilair horen. Dus zocht ik  een nieuwe uitdaging en vond deze in een opleiding tot webmanager.”

Tropenjaren
In de tussentijd wordt Karin twee keer moeder. In 1995 ziet haar dochter het levenslicht, zoonlief volgt twee jaar later. Tropenjaren, zoals ze het zelf zegt. Het is niet niks: én kleine kinderen hebben én fulltime werken. “Ik zei wel vaker tegen vriendinnen die me vroegen hoe het moederschap is: ‘Als je op maandag je rechterbeen scheert, dan komt het linkerbeen pas de week erna aan de beurt. En dan heb je pech, want op rechts staan ook weer haren.’ Zo is het wel. Onze zoon heeft de eerste anderhalf jaar ’s nachts bijna niet geslapen, terwijl ik alweer fulltime aan het werk was. Ik was echt een zombie. Het sociaal leven is in die tijd dan ook totaal aan mij voorbijgegaan.” Ze kan heel wat anekdotes uit die tijd vertellen. “Als ik er nu op terugkijk, was het altijd onze gezamenlijke humor die ons door deze tijd heen heeft geholpen. En voor nu levert het altijd geweldige verhalen op om samen met onze kinderen te delen. Op weg naar vakantie al bij Maastricht aangekomen en weer moeten omdraaien, omdat we iets vergeten hadden (onze buren keken er niet vreemd meer van op). Of die keer dat ik nog even de kelder meende te poetsen de dag voor onze vakantie. En dat hierdoor het rek met rode wijn omkiepte. Wat een bende was dat. Ik stond er tot mijn enkels in. Bij terugkomst rook het hele huis nog naar wijn.”

Eigen bedrijf gestart
In 2003 is het tijd voor een volgende stap. Ze start haar bedrijf Karin Reichrath Organisatie- en Communicatieadvies. Voortvarend gaat ze van start mede door haar laatste werkgever als eerste opdrachtgever. En daar blijft het niet bij. “Ik kwam vaak bij bedrijven binnen voor een klus van drie maanden en drie jaar erna zat ik er nóg. Want ook hier pakte ik weer alles aan en zag overal werk: op gebied van HR, veiligheid, kwaliteit of communicatie.”

Coachingspraktijk
Haar kinderen leren haar veel over haarzelf en het leven. “Ik vergeet het moment nooit dat onze jonge dochter iets zei en dat ik mezelf hoorde praten. Poeh… dat was heel confronterend.” Zo wordt ze nieuwsgierig(er) naar wat mensen beweegt. Waarom ze dingen doen die ze doen en wat invloed heeft op de ontwikkeling en gezondheid van mensen. “Dat heeft altijd al in mij gezeten, maar het is er eerder nooit zo uitgekomen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, maar ik wilde er veel meer over weten en ben dus weer gaan studeren. En een tijd later startte ik mijn praktijk: Karin Reichrath Persoonlijke Coaching & Advies.”

Lef en humor
Toch pakt ze ook wel haar rust en kan ze zomaar een middag op een terras genieten van het zonnetje. “Ik kies natuurlijk zelf voor mijn drukke leven, maar ik heb dat gewoon nodig. Net zoals ik het ook af en toe nodig heb om af te schakelen en helemaal niets te doen. Anders hou ik het niet vol. Het grappige is trouwens dat ik altijd heb gezegd: ‘Ik wil geen eigen zaak en ook geen man met een eigen bedrijf.’ Zie daar. Ikzelf heb twee bedrijven, mijn man heeft een hoveniersbedrijf en samen hebben we een B&B. Zo gek kan het lopen in het leven. Hoe ik dat allemaal doe? Je moet ervoor open staan en veel lef hebben. Bovendien moet je tevreden zijn, een grote dosis humor bezitten, reflecteren en ook nee durven zeggen (dat laatste heb ik echt wel moeten leren), anders lukt dit niet.”

Niet alles komt aanwaaien
Je zou de indruk kunnen krijgen dat deze vrolijke duizendpoot alles komt aanwaaien. Dat is allerminst zo. “Het lijkt wel of ik het perfecte leven heb (gehad). Maar ik heb voor veel dingen moeten knokken. Zoals gezegd was de tijd toen de kinderen klein waren meer dan bikkelen. Zonder steun van mijn omgeving – met name mijn man en mijn zus die oppas was bij ons in huis – had ik het allemaal niet gered. Ook hebben we als gezin heel wat verdrietige periodes gekend waarin we familie en vrienden zijn verloren. Dat heeft echt impact gehad. Het besef dat het leven eindig is – dat van mij maar ook van anderen van wie ik hou – heeft me dichter bij de mensen gebracht. Zeker ook bij mijn broers en zussen. Dat is heel fijn en daar ben ik dankbaar voor.”

Dankbaar voor het leven
Over tien jaar ziet Karin zich nog steeds werken én leren. De B&B en haar praktijk zijn dan bekend in de regio en daarbuiten. “Vermoedelijk zal ik tegen die tijd niet meer fulltime werken. Er zijn nog zoveel andere dingen die ik graag doe. Reizen is daar een van. Verder staan nog op mijn bucketlist dat ik te voet naar Santiago de Compostella ga én wil leren piano spelen. Ik geniet nu met volle teugen van het leven in zijn totaliteit, van mijn kinderen en mijn partner. Dat hoop ik nog heel lang te kunnen doen. Ik heb het hartstikke goed en ben heel dankbaar voor het leven en dat mijn weg zo gegaan is.”