Mariëlle Gerads: Als vrouw moet je bovengemiddeld goed zijn

Geschreven door Sylvia Beugelsdijk

Niet miauwen, aanpakken en werken
Mariëlle is geboren in een aannemersgezin. “Het was flink aanpoten. Mam stond met de bus aan school met bouwmaterialen achterin. Hup kinderen instappen en door naar de bouw om bouwmaterialen af te leveren en daarna thuis aan de thee. Ze was een krachtige vrouw, die alles deed. Van haar heb ik geleerd: niet miauwen, denk in oplossingen, aanpakken en werken. Of ik hielp haar mee met de was, strijken, poetsen of tuinieren. Of ik ging de bouw op, pap helpen. Ik koos altijd voor dat laatste. Metselen, tegels zetten. Ik vond het echt leuk om te doen.”

Ik moest assertiever worden
Een goede basis, blijkt. Want de van oorsprong Weertse wil niets liever dan in de bouw gaan werken. Als wát wist ze nog niet precies, maar wel dát ze het zou gaan doen. “Ik ben MTS Bouwkunde gaan studeren, omdat ik iets ‘in de woningen’ wilde. Daarom wilde ik de basiskennis van de bouw onder de knie krijgen. Gelukkig kregen de meiden – dat waren er een handvol op heel veel jongens, onder wie mijn huidige man Jeroen – assertiviteitscursussen op school. Heel fijn, want ik was ontzettend verlegen. Mam vond bovendien dat ik wat harder moest worden en dus moest ik op judoles. En maar goed ook, want het was geen makkelijke tijd. Je moest als vrouw supergoed zijn en dat was ik – als ik eerlijk ben – aan het begin van mijn carrière nog niet. Ik heb er ontzettend hard voor moeten werken om te komen waar ik nu ben.”

Ze namen me niet serieus
Bij het bedrijf waar Mariëlle gesolliciteerd had als assistent-uitvoerder werd zij – omdat ze vrouw is – op kantoor neergezet in een andere functie. Dat was haar tegen het zere been. “Ik heb de stoute schoenen aangetrokken, ben naar de directie gestapt en heb gevraagd of ik alsjeblieft naar buiten kon als assistent-uitvoerder. Het mocht. Later bleek dat de mannen buiten me niet serieus namen. Ze lieten zich niets zeggen door mij, terwijl ik hen moest aansturen. Heel erg lastig.”

Kopersbegeleiding was bijzonder leuk
“De directie vroeg me toen om kopersbegeleiding te gaan doen: de schakel tussen de uitvoering en kopers. Nu is dat normaal, maar dat stond in die tijd nog in de kinderschoenen. Hier kon ik het technische en sociale aspect combineren. Ideaal. Ik vond het bijzonder leuk. Na ongeveer tien jaar was ik zwanger van onze zoon Bas. Ik dacht parttime of thuis te kunnen werken, maar dat had ik me even anders voorgesteld. Dat kon niet in de bouw. Ook vier dagen werken was geen optie, want ik kreeg gewoon 50 uur werk dat ik in vier dagen moest afhebben. Geen doen. Hoe jammer ik het ook vond, maar ik heb dus noodgedwongen mijn baan opgezegd.”

Zo ben ik het makelaarsvak ingerold
Mariëlle doet dingen intuïtief. Op een bepaald moment reed ze over de Kapellerlaan in Roermond en zag foto’s van een makelaar in een tuin staan. “Hé, die makelaar doet het anders. Het was Maarten Pijnenborgh van Maison Makelaars Peel en Maas. Hij had foto’s van het interieur in de tuin neergezet en dus binnen naar buiten gehaald. Wat vrij ongebruikelijk was toen. Op een aantal foto’s was te zien hoe de slecht verkoopbare woning er mooier kon uitzien. Er was dus gebruikgemaakt van verkoopstyling. Die nacht schrok ik wakker en wist: ik ga de opleiding Verkoopstyling volgen. En daarna ben ik met Maarten om tafel gaan zitten en was het snel beklonken: Maison Makelaars Roermond was een feit. Ik vind het fijn om als franchisenemer te werken. Mijn eigen ding doen, maar wel met lijntjes naar het hoofdkantoor in Panningen. Uiteraard heb ik toen ook de makelaarsopleiding gevolgd en met succes afgesloten.”

Als vrouw moet je bovengemiddeld goed zijn
In de tien jaar dat ze Maison Makelaars in hartje Roermond heeft, is er veel veranderd. In het begin heeft de vrouwelijke makelaar heel hard moeten knokken tegen de gevestigde – veelal mannelijke – orde. “Ik ben nooit achterover gaan leunen, want het komt je niet aanwaaien als vrouwelijke ondernemer. Dat is me wel duidelijk geworden. Mensen weten me nu steeds meer te vinden. Ze waarderen de persoonlijke aandacht die ik geef enorm. Ik ga voor mijn klanten door het vuur. Zoek altijd naar oplossingen. Dat spreekt zich rond. Ik sta gemiddeld met een 9,5 op Funda met huur, aankoop en verkoop. Daar ben ik heel trots op. En het is ook nodig, want als vrouw moet je gewoon bovengemiddeld goed zijn, willen ze je inschakelen.”

Van klein tot groot: het is machtig mooi als een huis verkocht is
Het siert Mariëlle dat ze geen kapsones heeft. Ze verkoopt net zo lief een kleine (vakantie)woning als een miljoenenvilla. “Ik vind het belangrijk om respect te hebben voor iedereen. Of iemand nu klein behuisd is en woont in een wijk die misschien wat minder hoog aangeschreven is of een groot huis bezit met een hele lap grond erbij, ik vind beide keileuk. Ik ben machtig blij om het goede nieuws te brengen dat de verkoop doorgaat. Dan sta ik te juichen alsof ik mijn eigen huis heb verkocht. Ik ben dan intens blij voor de mensen. Zo moet het volgens mij zijn: persoonlijk en zeer betrokken.”