Aangenaam: Handen ineen voor een aangenamere, gelijkwaardige toekomst

Geschreven door Sylvia Beugelsdijk

Aangenaam, ik ben Aangenaam
De vier vrouwen – die allemaal in Venlo zijn opgegroeid – hadden altijd al iets met (on)gelijkheid. Nanet: “Mijn moeder zei onlangs dat ik er als jong meisje al mee bezig was.” Zij kende Crissy en Nina en op hun beurt kenden de laatste twee Jill weer. Ze spraken een aantal keren met zijn vieren af en gaandeweg is het idee ontstaan om een platform op te richten voor vrouwen; voornamelijk tussen de 25 en 35 jaar. Maar iedereen is van harte welkom, drukken ze mij op het hart. Op het platform komen alle thema’s samen waar vrouwen tegenaan lopen in het leven. De naam Aangenaam is niet voor niets gekozen. Hij heeft een dubbele betekenis. Aangenaam, omdat we de regio kennis willen laten maken met een nieuwe definitie van feminisme en met getalenteerde en inspirerende vrouwen. Dit doen we niet door de confrontatie op te zoeken maar juist door vragen te stellen. Op een aangename manier. Voor een aangenamere wereld. Crissy, Nina, Nanet en Jill willen niets liever dan de positie van de vrouw versterken en een fijne plek creëren waar iedereen zich thuis voelt en zichzelf durft te zijn. Zij zetten zich hier online en offline voor in.

We lopen tegen verschillende dingen aan
De feministen vinden dat Aangenaam meer dan nodig is. Vooral in Limburg. De Randstad heeft al wat meters gemaakt, maar hier in de regio is nog veel werk aan de winkel. Er is nog te veel ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. En er moeten nog genoeg zaken uit de taboesfeer gehaald worden. Nanet: “We liepen en lopen allemaal tegen andere dingen aan. De ongelijkheid in het bedrijfsleven en de politiek is een grote drijfveer voor mij. Het feit dat de gemeenteraden uit nagenoeg alleen maar witte mannen bestaat, vind ik schrijnend. Je ziet ook steeds dezelfde gezichten in bepaalde functies. Ik snap het proces, hoe 'ons kent ons' werkt en dat verandering akelig kan zijn, maar het stoort me wel dat het niet sneller gaat. En Crissy merkt het heel erg nu ze moeder is geworden. Ze krijgt opmerkingen en vragen zoals Hoeveel ga je minder werken? en Hoe ga je het allemaal regelen? Allemaal vragen die vooral aan vrouwen gesteld worden.”

Menstruatieproducten en anticonceptie
Jill voegt toe: “Ikzelf vind het bijvoorbeeld verschrikkelijk dat 1 op de 9 vrouwen geen toegang heeft tot menstruatieproducten. Het is een eerste levensbehoefte en er wordt gewoon niet serieus naar gekeken. Dat is toch onvoorstelbaar. Het moet voor iedereen toegankelijk en normaal zijn om het te gebruiken.” Nanet: “In het verlengde hiervan ligt dat anticonceptie vaak de verantwoordelijkheid is van de vrouw. Dit is de norm. Maar klopt dit nog wel? We moeten hierover nadenken en jonge vrouwen informeren. Je moet als vrouw zelf keuzes kunnen maken, wat die keuze ook is en vooral je happy voelen met die keuze.” Jill merkt hierbij nog op: “Ik verbaas me daar echt over. Meiden in de pubertijd krijgen klakkeloos de pil voorgeschreven. Terwijl er toch bekend is dat er allerlei bijwerkingen zijn. De meiden moeten geïnformeerd worden over de eventuele gevolgen. Als ze dan toch ‘ja’ zeggen, is dat prima.” Iedereen is anders en iedereen doet en beslist anders. Wat belangrijk is – volgens Nanet en Jill – dat je verschillende opties krijgt en de voors en tegens af kunt wegen.

Vooral ‘oude’, witte mannen
“We willen een betere en bredere representatie in de regio. Er zijn heel veel initiatieven, maar vooral in de Randstad. Hier in Limburg is ook een snellere verandering nodig. We maken mensen attent op de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Als je naar de politiek kijkt en de raden van besturen of als je luistert naar de radio of kijkt naar de televisie, dan zie je vooral ‘oude’, witte mannen. En dat moet écht veranderen”, zegt Nanet. Jill geeft een voorbeeld uit de dagelijkse praktijk: “In een populair regionaal actualiteitenprogramma zie je voornamelijk witte mannen van middelbare leeftijd. Twee jonge vrouwen die een kledingwinkel runnen vertelden ons zich totaal niet in de omroep te herkennen en vroegen zich af: ‘Waarom zouden wij daar gaan zitten?’ Onze boodschap aan hen, maar ook aan alle andere vrouwen: zéker moet je daar gaan zitten. Ook jij hebt iets waardevols te vertellen!” Nanet: “Er zijn voorbeelden te over. Ook bij organisaties die vrouwen willen aannemen, maar ze niet kunnen vinden. De boodschap: zoek beter! Ga na waarom je ze niet kunt vinden. Misschien zijn er drempels die een organisatie niet ziet, omdat ze het altijd zo gedaan hebben. Sta open om kritisch naar je eigen processen te kijken én om te veranderen.”

Women’s March
Aangenaam is heel actief op Instagram. Het aantal volgers wordt met de dag groter en de hoeveelheid reacties stijgt bij iedere nieuwe post. “Het leeft onder vrouwen merken we aan de comments op onze stories. Dat versterkt ons idee dat het heel erg nodig is. Naast zichtbaar zijn op social media, gaan we nu ook starten met hosting op een online radiostation. Met vrouwelijke artiesten en DJ’s in de hoofdrol die op een andere plek niet snel voet aan de grond krijgen. Tijdens Aan de Waterkant organiseren we op zondag 22 augustus een Aangenaam Seksfeest. Hier gaan we in gesprek met een seksuoloog en elkaar, stellen we vragen en beantwoorden we vragen van volgers. We lezen voor uit de verhalenbundel Damn Horny en reviewen seksspeeltjes. Alles om het taboe rondom vrouwelijke seksualiteit te doorbreken. Volgend jaar op 5 en 6 maart willen we een Women’s March organiseren in Venlo. Het is de bedoeling dat vrouwen de straat op gaan om feminisme opnieuw te introduceren. We willen vieren en laten zien hoe geweldig vrouwen zijn”, vertelt Nanet.

Meer waardering voor vrouwelijke kracht
Als ze zelf mogen kiezen hoe het er over vijf jaar voorstaat, dan weten de vrouwen het wel. Jill: “Waar zal ik eens beginnen? Het zou mooi zijn als de man-vrouwverhouding meer gelijk wordt. Bijvoorbeeld in een gemeenteraad. Want hoe kun je een gemeente goed besturen als je maar door één bril kijkt? Ook bij talkshows is de verhouding man-vrouw over vijf jaar meer in verhouding. Het hoeft niet exact 50-50 te zijn, maar de huidige verhouding is erg uit balans. Nanet voegt nog toe: “We zijn dan meer in gesprek met elkaar en durven vragen te stellen. We waarderen de vrouwelijke kracht in de samenleving meer en hebben een betere balans.” Het is duidelijk dat Jill en Nanet een zonnige toekomst tegemoet zien met meer gelijkheid tussen vrouwen en mannen. Maar zoals ze zelf al opmerkten: er is nog veel werk aan de winkel. “Het is goed dat er ook andere initiatieven gestart worden om dit voor elkaar te krijgen. Hoe meer, hoe beter. Heb jij een idee? Ga ermee aan de slag. We slaan de handen ineen voor een aangenamere, gelijkwaardige toekomst”, met deze oproep sluit Jill af.

Lees hier het artikel in DagbladdeLimbuger over Aangenaam.