Claudia Ponjee: Neem nooit genoegen met minder

Deur dichttrekken om naar mijn werk te gaan
“Vroeger wilde ik maar één ding: schoonheidsspecialiste worden en dat is me gelukt. Ik heb jarenlang een eigen salon aan huis gehad. Toen onze jongste – nu 17 jaar – naar de basisschool ging, wilde ik ook het huis uit. Ergens anders gaan werken. De deur ’s morgens letterlijk achter me dichttrekken en naar mijn werk gaan. Ik miste sociale contacten met collega’s. In mijn zoektocht naar wat ik wilde, ben ik taxichauffeur geweest en bedrijfsleider bij de Primera. Maar ook publieksvoorlichter namens de Rijksoverheid. Uiteindelijk heb ik achtereenvolgens bij een aantal gemeenten op het klantcontactcentrum (KCC) gewerkt. Ik had dienstverlening en informatievoorziening richting inwoners onder mijn hoede. Dat beviel me heel goed. Hier heb ik veel geleerd. Ook moest ik voor deze functies noodgedwongen de complete wet- en regelgeving bijhouden en daar heb ik nu profijt van, als wethouder.”

Eerder dan gepland nam ik het stokje over
“De politiek interesseerde me altijd al. Maar pas vanaf 2013 ben ik zelf de politiek ingegaan. Wethouder Lia Roefs had me benaderd of ik actief wilde worden in haar partij: de Progressieve Kombinatie Bergen (PK Bergen). Dit heb ik gedaan. Ik ben een aantal jaren commissielid geweest voor de portefeuille samenleving. Aan het einde van die periode – in december 2017 – heb ik het stokje overgenomen van mijn vader als raadslid voor de PK Bergen. Bij de verkiezingen in maart 2018 stond ik op een verkiesbare plek. Mooi dat ik toen ook echt gekozen werd als raadslid. Toen Lia Roefs te kennen gaf aan haar laatste termijn te beginnen, ben ik vanaf dat moment gaan onderzoeken of het wethouderschap iets voor mij was, want ik had de lat hoog liggen. Opleidingen, cursussen, het Kweekvijer-traject bij FAM! Netwerk. Alles is de revue gepasseerd. Toch nog eerder dan verwacht ben ik voor de definitieve keuze komen te staan, want Lia moest vanwege gezondheidsredenen vroegtijdig stoppen. En ja: ik ben er toen in goed overleg met mijn thuisfront 100% voor gegaan.”

Schouder aan schouder
“Politiek overall is gewoon heel leuk. De psychologie, het analyseren, het profileren. Dat politieke spel daar hou ik van. De plaatselijke politiek is voor mij echt iets kunnen betekenen voor mijn gemeente. Ik kan aan bepaalde touwtjes trekken of op bepaalde knoppen drukken waardoor er daadwerkelijk iets verandert. Natuurlijk gaat dat vaak heel langzaam, maar uiteindelijk kan ik iets bereiken. Als commissielid ging dat al, als raadslid nog meer en nu als wethouder sta ik echt aan het roer. Het contact met de eigen inwoners vind ik de kers op de taart. Sommigen lopen tegen dichte deuren aan, snappen dingen niet of weten het gewoon even niet. Dan komen ze bij mij een kopje koffie drinken. Iedereen is welkom. Luisteren en meedenken is fijn. Waar ik veel energie van krijg zijn burgerinitiatieven. Zo zie ik Nederland voor me. Schouder aan schouder optrekken. Elkaar in elkaars kracht zetten.”

Ik ben niet alleen moeder en vrouw, maar ook Claudia
“Als ik tien jaar verder ben dan hoop ik nog steeds politiek actief te zijn. En zolang ik het zelf leuk vind, hoop ik dan ook nog steeds wethouder te zijn. Ik heb geen glazen bol, maar wat op mijn pad komt, komt op mijn pad. Ik ben ambitieus, maar niet zo erg dat ik al verder aan het kijken ben. Ik wil eerst heel goed worden in het wethouderschap. En daarna zien we wel weer.

Als ik 10 jaar verder ben dan zijn onze dochters, een tweeling, begin 30. Zij zijn sinds kort het huis uit maar zijn tegen die tijd gesetteld en misschien zijn er dan ook een paar kleinkindjes. Onze zoon is dan 27. Hij woont nu nog thuis, maar dan waarschijnlijk niet meer. We blijven dan met zijn tweetjes over. Het zou mooi zijn als we allebei ons ding hebben en doen en daarnaast ook samen leuke dingen blijven ondernemen. Dat is heel belangrijk. Onze dochters heb ik dat ook meegegeven: je moet naast het leven samen met je vriend óók een eigen leven hebben en houden. Als ik dan naar mezelf kijk: ik ben niet alleen moeder en vrouw, maar ik ben ook Claudia. Dat is heel belangrijk.”

Ik mis de vrolijkheid, de luchtigheid, het lachen
“Waar ik heel vrolijk van word? Dat is gezellig samen zijn met vrienden of de leden van ’t Bergs Joekskoor waar ik in zing. Of naborrelen na een vergadering. Dat mis ik nu heel erg. De vrolijkheid, de luchtigheid, het lachen. Ik kan ook erg genieten van iets dat zakelijk gezien lukt. Dat een nota bijvoorbeeld aangenomen wordt. Dan ben ik heel trots op de ambtenaren die dit samen met mij voor elkaar hebben gekregen. En dat laat ik ze ook stuk voor stuk weten.”

Neem nooit genoegen met minder
“Ik heb een boodschap voor jonge meiden en eigenlijk álle vrouwen: ik heb de mavo gedaan en daarna mbo en ik ben nu gewoon wethouder. Ik wil maar zeggen: je hoeft niet universitair geschoold te zijn om ambitie te hebben. Leg die lat hoog. Blijf jezelf prikkelen. Je wereld is veel groter. Je hoeft niet te stoppen met jezelf te ontwikkelen als je kinderen krijgt. Neem nooit genoegen met minder.”

Artikel geschreven Sylvia Beugelsdijk